Pierwsza wzmianka o istnieniu w Kowarach drewnianego kościoła p.w. św. Wawrzyńca pochodzi z 1225 r. W XIV w. w jego miejscu zaczęto budować świątynię murowaną. Z pierwszej połowy tego stulecia pochodzi obecna zakrystia. W następnej kolejności wzniesiono wieżę, wieloboczne prezbiterium i nawę (obecnie główną). W 1401 r. pojawiła się piwosza wzmianka o gotyckim kościele w Kowarach.
Od 1549 r. kościół był w rękach protestantów. Oni to, będąc po wpływem nadciągającego renesansu, dobudowali nawy boczne z balkonami, poszerzając w ten sposób wnętrze kościoła i wyposażając go w większe okna z gładkimi obramowaniami. Po wojnie 30-letniej (1618-1648), w 1654 r., ponownie objęli go katolicy. Przez najbliższe dwa lata pracowali w nim franciszkanie z pobliskiego Jawora. Później, prawie przez 300 lat, duszpasterzami byli ponownie kapłani diecezjalni.
Kościół spłonął w pożarach w r. 1633 i 1634, a jego odbudowę zakończono w r. 1674. Ołtarz główny i ambonę wykonał w r. 1749 Antoni Dorasil z Krzeszowa, a organy zbudował mistrz Eberhardt ze Szprotawy. Na sklepieniu 50-metrowej wieży zachowały się średniowieczne freski z II poł. XV w.
Przy kościele znajdują się dwie barokowe, XVIII-wieczne kaplice. Wspaniałym przykładem rzeźby barokowej jest figura Matki Bożej Łaskawej, która spoczywa w jednym z ołtarzy bocznych. Przeprowadzona w r. 1934 gruntowna renowacja wnętrza przywróciła świątyni jej wcześniejsze piękno.